G�owica

G�owica inaczej kapitel jest to najwy�sza wie�cz�ca cze�� kolumny, filara lub pilastra, plastycznie ukszta�towana w sposób dekoracyjny, stanowi�ca element konstrukcyjny po�redni mi�dzy podpor� (kolumn�, s�upem, pilastrem) a elementami podpieranymi (belkowaniem, sklepieniem).

G�owica, najbogatsza pod wzgl�dem plastycznym cz�� podpory, ulega�a w ró�nych krajach oraz w ró�nych okresach rozwoju kultury ró�norodnym przekszta�ceniom.

W architekturze staro�ytnego Egiptu stosowano g�owice stylizowane o motywach ro�linnych; lotosowe, papirusowe i palmowe (w odmianach: p�kowej i kielichowej), w staro�ytnej Mezopotamii — o zgeometryzowanej formie plastycznej, a w staro�ytnej Persji — o motywach zwierz�cych, W architekturze staro�ytnej Grecji wyst�powa� w odniesieniu do ka�dego porz�dku architektonicznego odr�bny typ g�owic:

• dorycki,
  
• jo�ski,
• korynckl.
   
  

W staro�ytnej architekturze rzymskiej oprócz typów g�owic zaczerpni�tych z architektury greckiej stosowano te� g�owice toska�skie i kompozytowe. W architekturze bizantyjskiej g�owice zasadniczo przekszta�cono dzi�ki wprowadzaniu impostu (nasadnika), przez co powsta�a g�owica tzw. nasadnikowa. G�owice roma�skie, pocz�tkowo o prostych formach geometrycznych (g�owice kostkowe), przekszta�ci�y si� potem w bogato dekorowane g�owice blokowo-kielichowe i kielichowe. W architekturze gotyku przewa�a�y g�owice o motywach ro�linnych — tzw. p�czkowe i li�ciaste. W architekturze nowo�ytnej, w zwi�zku z ogólnym nawrotem do klasycznych form architektonicznych, g�owicom nadawano równie� formy klasyczne, ró�nie stylizowane.